Harm Zeinstra volgde in 2018 de Master in Coaching aan het Johan Cruyff Institute en twee jaar later blikte de voormalig professioneel voetballer terug op die reis
Toen ik begon met de Master in Coaching was ik net gestopt als profvoetballer. Als iemand me zou vragen wie ik was, had ik waarschijnlijk ‘voetballer’ geantwoord. Vanaf mijn jeugd heb ik mezelf namelijk altijd geïdentificeerd met wat ik deed: voetballen. Als ik slecht speelde, voelde ik me persoonlijk ook slecht. Toen ik stopte met voetbal was ik echt een tijdje op zoek naar wie ik was, los van mijn rol als voetballer.
Tijdens de Master in Coaching wilde ik erachter komen wat nu eigenlijk mijn drijfveren zijn en op welke manier dit effect heeft op mijn persoonlijke ontwikkeling. Door middel van de lessen, reflecties in de groep en gesprekken met mijn persoonlijke coach, Merijn Zeeman, kwam ik erachter wie IK nou eigenlijk was. Heel veel confronterende en waardevolle momenten hebben me doen inzien dat ik meer ben dan alleen maar ‘de voetballer’.
Dat begon al bij de eerste les over Waarnemen & Coachen. Alles wat ik dacht te zien en te horen, was mijn eigen perceptie van de waarheid. Ik keek altijd door mijn eigen bril en dit programma heeft me geleerd deze bril ook eens af te zetten en slechts te waarnemen en te verwonderen. Ik geloof wel dat deze bewustwording direct al één van de belangrijkste lessen was voor mij.
“Dit programma heeft me geleerd mijn eigen ‘bril’ af te zetten en slechts te waarnemen en te verwonderen. Dit bewustzijn was één van de belangrijkste leerervaringen voor mij”
Sinds het volgen van de Master in Coaching merk ik bij mezelf dat ik beter kan reflecteren dan voorheen. Doordat ik mezelf beter ken, weet ik wat ik belangrijk vind en waarom ik bepaald gedrag vertoon. Ook in mijn werk als sportconsultant en keeperspecialist merk ik dat de Master een waardevolle bijdrage heeft geleverd, doordat ik nu meer met een afstandje naar het proces kan kijken en hierdoor goed kan bijsturen door het stellen van andere vragen.
Tot slot ben ik afgelopen jaar voor het eerst vader geworden en wil ik hem vooral inspireren zijn eigen pad te kiezen. Ik ben me bewust van het feit dat de opvoeding die ik hem meegeef mijn perceptie is van wat ‘goed’ is, maar dat hij daar uiteindelijk z’n eigen weg in zal moeten vinden. Ik hoop hem daarmee altijd uit te blijven dagen om vragen te stellen en om op zijn manier te kunnen waarnemen en verwonderen.
Credit foto: Henk Jan Dijks – www.dijksfotografie.nl
