Sinan Güler, een Turkse basketballegende die sportmanagement studeerde aan Johan Cruyff Institute in Amsterdam, koestert de basketbal legacy van zijn familie, doordrongen van de waarden van sport en gericht op ontwikkeling van jong talent
Basketbal zit Sinan Güler in het bloed. Als lid van de befaamde Güler familie, die een basketbal legacy heeft opgebouwd, heeft Sinan belangrijke bijdragen geleverd aan de Turkse sportwereld. Zijn vader, Necati Güler, was een nationale ster, terwijl zijn moeder, Fatma Nilgün, en broer, Muratcan Güler, ook indrukwekkende basketbalcarrières hebben opgebouwd. Sinans carrière omvat meerdere rollen in verschillende nationale en internationale teams. Hij was teamcaptain van Galatasaray tijdens hun succesvolle Euro Cup campagne in 2016 en hij was één van de “12 Giant Men“, die de zilveren medaille wonnen op het FIBA Wereldkampioenschap Basketbal in 2010.
Na dat WK van 2020, was Sinan Güler medeoprichter van Güler Legacy, een platform dat de waarden en skills van basketbal gebruikt om talent op te leiden en te ontwikkelen. Buiten het basketbalveld is Sinan een sociaal ondernemer die zich inzet om het leven van jonge sporters positief te beïnvloeden. In 2023, na het beëindigen van zijn actieve loopbaan in het basketbal, ging hij naar Johan Cruyff Institute in Amsterdam om sportmanagement te studeren. Hij gebruikt zijn uitstekende spelinzicht en kennis van de sportindustrie om nieuwe projecten te ontwikkelen in de sport, met name basketbal. In dit interview deelt Sinan Güler zijn inspirerende reis en zijn visie op de toekomst van sport.
Hoe was het om op te groeien in een familie waar alles draait om basketbal?
Ik voel me erg bevoorrecht. Mijn vader basketbalde nog toen ik werd geboren en toen mijn oudere broer ging basketballen, voelde het heel natuurlijk om ook dat pad te gaan bewandelen. Basketbal is altijd een groot deel van mijn leven geweest, maar toen ik nog jong was, was het soms ook lastig. Fans en stakeholders hadden soms verschillende meningen over hoe we het spel zouden moeten benaderen en de rol van onze familie daarin, wat soms moeilijk was om mee om te gaan. Dat ik de zoon van mijn vader was, bracht verwachtingen met zich mee. En mijn broer werd gezien als de meer getalenteerde en gedisciplineerde sporter. Terwijl hij een ster was in de jeugdprogramma’s, was ik een laatbloeier. Het was een uitdaging om in zijn voetsporen te treden. Door naar de Verenigde Staten te gaan en daar basketbal te spelen, kon ik ontdekken wie ik was en bewijzen wat ik kon.
“Basketbal is altijd een groot deel van mijn leven geweest, maar toen ik nog jong was, was het soms ook lastig. Ik moest mezelf leren kennen op mijn eigen manier”
Had je die afstand nodig om je eigen identiteit te vinden?
Absoluut. Ik moest mezelf leren kennen op mijn eigen manier. Door in een omgeving te zijn waar niemand me kende, en mijn familie ook niet, kon ik uitgroeien tot de persoon die ik kon zijn. In het begin voelde het ongemakkelijk, maar uiteindelijk was het juist gemakkelijker, omdat ik mezelf kon zijn zonder vooropgezette ideeën.
V.l.n.r.: Muratcan, Necati en Sinan Güler, drie basketbal legendes uit één familie tijdens een Güler Legacy zomerkamp.
Wat heb je geleerd van die tijd in de Verenigde Staten?
Ik heb vooral geleerd te focussen, want ik was vastbesloten om profbasketballer te worden. En door mezelf open te stellen aan verschillende culturen en competitieniveaus heb ik me ook gevormd als speler. Ik waardeer ook mijn universitaire opleiding en mijn verbeterde taalvaardigheden. Je alleen richten op topbasketbal – of topsport in het algemeen – kan een beperkt gebied zijn voor het ontwikkelen van je professionele capaciteiten. Sportcarrières kunnen van korte duur zijn en een opleiding biedt dan een vangnet. Die dubbele focus is altijd belangrijk voor me geweest en leren en mezelf ontwikkelen is dat nog steeds, vandaar mijn studie bij Johan Cruyff Institute.
“De dubbele focus is altijd belangrijk voor me geweest en leren en mezelf ontwikkelen is dat nog steeds, vandaar mijn studie bij Johan Cruyff Institute”
Hoe heb je de relatie met je familie opgepakt toen je terugkwam uit de Verenigde Staten?
Voordat ik vertrok, voelde ik me als een stip op een lijn tussen mijn broer en mijn vader in, zeg maar. Maar na terugkomst had ik het gevoel dat ik een driehoek met hen vormde, waarin we elkaar steunen, van elkaar leren en kracht uit elkaar putten. We hebben allemaal onze eigen bijdrage aan sport; mijn vader brengt passie, mijn broer zorgt voor structuur en discipline en ik voeg creativiteit en verbeeldingsvermogen toe. Nu delen we deze balans via onze eigen sportorganisatie, Güler Legacy, waarbij we onze unieke benaderingen combineren om de ervaringen van anderen te verrijken.
Na je terugkeer uit de Verenigde Staten speelde je een belangrijke rol in basketbal. Hoe was het om deel uit te maken van de beroemde “12 Dev Adam”, de “12 Giant Men”?
Ik studeerde af in 2006 en speelde daarna professioneel in het Turkse basketbal tot 2022. Ik heb ongeveer 10 jaar voor het nationale team gespeeld en met Turkse teams heb ik Europese competities gewonnen. Het was indrukwekkend om die titels te winnen. Het leverde me erkenning op, een plek in het nationale team en ik was teamcaptain voor zowel het nationale team als de clubteams. Maar hoewel het aantrekken van het shirt en het behalen van succes belangrijk is, is dat niet alles waar ik als individu naar streef. In de loop van mijn basketbalcarrière realiseerde ik me dat persoonlijke groei en ervaringen voor mij het belangrijkst zijn. Dus ik ben voor altijd dankbaar dat ik deel heb uitgemaakt van die cruciale momenten in de Turkse basketbalgeschiedenis en nu ik verbonden ben aan Johan Cruyff Institute en sportmanagement studeer in Amsterdam en nieuwe ervaringen toevoeg aan mijn leven, maakt dat de cirkel rond voor mij.
“In de loop van mijn basketbalcarrière realiseerde ik me dat persoonlijke groei en ervaringen voor mij het belangrijkst zijn. Dus ik ben voor altijd dankbaar dat ik deel heb uitgemaakt van die cruciale momenten in de Turkse basketbalgeschiedenis en nu verbonden ben aan Johan Cruyff Institute”
Hoe ben je in Amsterdam terechtgekomen om sportmanagement te studeren aan Johan Cruyff Institute?
Dat is een verhaal op zich! Ik zat in een overgangsfase nadat ik gestopt was met basketbal. Die verandering betekende dat ik de verantwoordelijkheden naar mijn teamgenoten, trainingsschema’s en de trainingen zelf los moest laten en me moest richten op wat er buiten het veld was. Ondanks mijn ondernemerschap voelde ik me onproductief en was ik op zoek naar leermogelijkheden, en als gezin zochten we een andere leeromgeving voor onze vijfjarige dochter. We hebben familie in Amsterdam en toen ik op internet zocht naar opleidingen in sportmanagement daar, sprong Johan Cruyff Institute in Amsterdam eruit. Amsterdam heeft goede verbindingen met Istanbul en de rest van Europa, en Johan Cruyff Institute bood me de mogelijkheid om mezelf te verdiepen in de bredere sportindustrie. De mix van opleidingen in Barcelona en Amsterdam vormde een duidelijk en interessant pad voor mijn professionele groei en om te netwerken.
Wat heb je vooral van de sportmanagementopleiding geleerd?
De stap om dit programma te studeren heeft me ver uit mijn comfortzone geduwd. Het gaat niet alleen om het begrijpen van de werking van de internationale sportindustrie en voetbalgerichte omgevingen, maar ook om een grote overgang na mijn 17-18-jarige basketbalcarrière waarin ik een veteraan en een leider was. Nu zit ik tussen leeftijdsgenoten, veel jonger en minder ervaren dan ik, maar door samen te studeren en met inzichtelijke bijdragen van docenten, zijn we allemaal gelijk en stellen we ons kwetsbaar op voor nieuwe leerervaringen. Deze kwetsbaarheid is zowel uitdagend als lonend, vergelijkbaar met het aanscherpen van je talent als jonge atleet. Bij het ingaan van mijn derde levensfase sta ik te springen om deze nieuwe uitdagingen te begrijpen en aan te gaan, mijn persoonlijke eigenschappen te herontdekken om ze te delen en toe te passen bij het ondersteunen van de mensen om me heen.
“Deelnemen aan de masteropleiding van Johan Cruyff Institute was een bijzondere ervaring die me duidelijk maakte dat leren alleen niet genoeg is. We moeten ook handelen”
Sinan Güler met medestudenten van de masteropleiding tijdens de afstudeerceremonie.
Maar je werkte toch al als ondernemer? Hoe heeft de studie je beïnvloed ondanks je ervaring?
Ja, ik ben al een tijdje ondernemer, maar het leren houdt nooit op. Deelnemen aan deze opleiding van Johan Cruyff Institute was een bijzondere ervaring, die me duidelijk maakte dat leren alleen niet genoeg is – we moeten ook handelen. De cursus stimuleerde ons om het geleerde ook tastbaar te maken. Met drie teamgenoten – allemaal onder de 25 – heb ik het Master Final Project (MFP) afgerond, en ondanks ons leeftijdsverschil was ik geen leider of coach; als studiegenoten deelden we onze ervaringen op hetzelfde niveau. Ik hou van deze dynamiek, openstaan voor nieuwe leerervaringen en inzichten. We hebben inzichten van onze docenten gebruikt en inspiraties van Johan Cruijff en dat geïntegreerd in het opbouwen van een ondersteunende community voor aspirant-sportprofessionals. Dit initiatief is gericht op het bevorderen van een omgeving waarin ze zich niet geïsoleerd voelen, maar juist samen groeien. Onze inspanningen zijn er dus op gericht om de deelnemers een ondersteunend systeem te bieden, terwijl ze hun loopbaan opbouwen.
“Als studiegenoten deelden we onze ervaringen op hetzelfde niveau. Ik hou van deze dynamiek, openstaan voor nieuwe leerervaringen en inzichten”
Bovendien brengt mijn verblijf in Amsterdam me in contact met verschillende nieuwe stakeholders uit de sportwereld, waardoor mijn betrokkenheid bij sporttechnologieën wordt vergroot. Dit netwerken helpt me te begrijpen hoe ik kansen kan creëren door te leren van zowel Nederlandse als Turkse sportecosystemen.
Kun je ons vertellen wat jullie initiatief Güler Legacy inhoudt?
Samen met mijn vader en broer ben ik met Güler Legacy begonnen na het wereldkampioenschap van 2010, waar ik deel uitmaakte van het team dat de zilveren medaille won. Het is een sociale onderneming die barrières zoals ras en economische status wil doorbreken. We nodigen jonge sporters uit die geen volledige toegang tot sport hebben, voor onze zomerkampen. Tot nu toe hadden we sporters uit 60 verschillende plaatsen in Turkije en 12 verschillende landen. Het idee van elk kamp is om iedereen samen te brengen in een basketbalomgeving waar de belangrijkste focus ligt op het genieten van het spel door middel van de universele taal van basketbal. Er zijn sporters van alle leeftijden, maar het is vooral voor de jongere kinderen, die een omgeving wordt geboden waarin ze niet alleen hun basketbalvaardigheden kunnen verbeteren, maar ook waardevolle levenslessen en waarden kunnen leren.
“De zomerkampen van Güler Legacy bieden een omgeving waar jonge sporters niet alleen hun basketbalvaardigheden kunnen verbeteren, maar ook waardevolle levenslessen en waarden kunnen leren”
Daarnaast bieden we onze diensten aan bedrijven aan om teamwerk te bevorderen en de waarden van basketbal in de bedrijfswereld te gebruiken, zoals werknemers helpen betere teamgenoten en betere versies van zichzelf te worden. Kortom, we bieden uitgebreide basketbal gerelateerde diensten voor iedereen die van deze prachtige sport wil leren.
Je zei dat jij degene bent met voorstellingsvermogen. Kan je die rol toelichten?
Natuurlijk. Mijn broer en ik hebben allebei zomerkampen in de Verenigde Staten bezocht, wat ons een blauwdruk heeft gegeven voor de zomerkampen die we nu organiseren. Binnen Güler Legacy houden we elkaar goed in evenwicht. Gezien de uitdagende economische situatie in Turkije vereist het in stand houden van ons bedrijf een vaste hand, en dat is waar mijn broer in uitblinkt. Hij stuurt vooral het bedrijf en zorgt voor stabiliteit. Mijn nieuwsgierigheid drijft me om nieuwe kansen te onderzoeken, ze te testen en te zien of ze slagen of mislukken. Deze aanpak hielp ons vooral in onze beginjaren, toen we innoveerden en uitbreidden. De dynamiek als geheel stelt ons in staat om verschillende aspecten effectief te managen. We hebben het geluk dat we sinds de oprichting van het bedrijf in 2011 geen investeringen van buitenaf nodig hebben gehad en geen schulden hebben gemaakt.
Kun je ons een voorbeeld geven van een partnership van jullie onderneming?
We werken momenteel samen met Enerjisa Üretim, de grootste producent van groene energie in Turkije. Hoewel zij ook met brandstof produceren, sluit hun sterke focus op groene energie goed aan bij onze waarden. In samenwerking met hen organiseren we jaarlijks een drie-tegen-drie basketbaltoernooi in een van hun belangrijkste energiecentrales. Dit evenement brengt 64 teams van het bedrijf op de been en bevordert teamwork en teambuilding.
Daarnaast werken we samen om basketbalveldjes te renoveren in de regio’s waar ze actief zijn. Dit initiatief verbetert niet alleen de lokale sportfaciliteiten, maar stimuleert ook lichaamsbeweging in de gemeenschap. We organiseren ook basketbaltrainingen voor kinderen in deze gebieden, waarbij we hen de basisbasketbalvaardigheden en belangrijke waarden, zoals teamwork en doorzettingsvermogen, bijbrengen. Met deze initiatieven helpen we Enerjisa Üretim om de betrokkenheid van hun werknemers te vergroten en de lokale gemeenschappen positief te beïnvloeden.
Het doet me denken aan de Cruyff Courts van de Johan Cruyff Foundation…
Dat doet het zeker. Het is geen verrassing dat er een parallel is met de prachtige nalatenschap van Johan Cruyff. Ik put veel inspiratie uit hem, zowel als sporter als uit zijn initiatieven buiten het veld. De overeenkomsten in onze missies benadrukken dat sport een universele taal is die barrières overstijgt en geen vertaling behoeft. Het verbindt mensen op verschillende en betekenisvolle manieren. Sport heeft zeker die kracht!
Reflecteren op legacy: bij Johan Cruyff Institute koesteren we het gedachtegoed van Johan Cruijff. Hoe zie jij jouw legacy? Is het nauw verbonden met jou en je familie, of is Güler Legacy een merk op zich geworden?
Op dit moment is het erg verbonden met ons persoonlijk. We hebben nog niet iets opgebouwd dat op zichzelf staat. Tijdens de zomerkampen zijn we de meeste dagen als gezin bij de kinderen. De eerste zes of zeven jaar was ik fulltime op het kamp. Later, met familieverplichtingen en een kind, moest ik een balans vinden. Maar die kampen voelen ook als zomervakanties, waarbij je tijd met de kinderen doorbrengt en ervaringen deelt. Dat gezegd hebbende, willen we ons verhaal uitbreiden door middel van ambassadeurs, die hun eigen ervaringen kunnen delen en wat ze van ons hebben geleerd. Hieronder vallen coaches, scheidsrechters en sportpsychologen die in ons systeem zijn opgegroeid en nu ook hun verhaal delen.
Sinan Güler vertaalt de ervaringen van het veld naar een taal die goed aanslaat in het onderwijs en het bedrijfsleven.
Je was teamcaptain toen je basketbalde. Helpt die ervaring je bij het aannemen van leiderschapsrollen buiten basketbal, of ligt dat toch anders?
Die ervaring heeft zeker invloed gehad op mijn benadering van leiderschap buiten het veld. De vaardigheden om contact te maken met mensen en relaties op te bouwen zijn ook nuttig geweest bij het leiden van organisaties. Toen ik wat ouder werd, ben ik overgestapt van een ‘het goede voorbeeld geven’-stijl op het veld naar een meer communicatieve stijl, die me erg bevalt. Ik ben nu meer een verhalenverteller, die de lessen en ervaringen van het veld vertaalt in een taal die goed aanslaat in het onderwijs en het bedrijfsleven. Dit was geen eenvoudige overgang. Sommige vaardigheden, zoals taalvaardigheid en het verbinden van verschillende ideeën, zijn erg nuttig geweest, maar in de zakelijke context vereisen ze aanpassing. Dus hoewel de context verschilt, zijn de kerneigenschappen die me tot een aanvoerder maakten in basketbal, ook nuttig in andere projecten.
“Ik ben nu meer een verhalenverteller, die de lessen en ervaringen van het veld vertaalt in een taal die goed aanslaat in het onderwijs en bedrijfsleven”
In hoeverre merk je de invloed van het feit dat je een bekende basketballer bent op je huidige projecten?
Als ik in Turkije ben, voel ik zeker de invloed van dat uitgebreide netwerk en de impact die het met zich meebrengt. Ik heb een paar riskante stappen gezet en sommige relaties onder druk gezet, vooral met fans, omdat ik tijdens mijn carrière van het ene naar het andere rivaliserende team ben overgestapt. Op sommige momenten was dat heel intens, maar ik voelde me altijd meer verbonden met de basketbalsport zelf dan met een bepaalde club. Ik vermeed het om me alleen als clubspeler te identificeren in plaats van als basketballer.
Nu je in Amsterdam gevestigd bent, ben je van plan om ook internationaal actief te worden?
De meeste van onze activiteiten zijn gebaseerd in Turkije. Ik ben echter begonnen met het opbouwen van relaties met netwerkbedrijven in Nederland. We zijn met name in gesprek met 3×3 basketbal, omdat 3×3 basketbal goed aansluit bij onze visie.
3×3 basketbal wordt steeds populairder. Kun je ons er iets meer over vertellen?
View this post on Instagram
Natuurlijk. 3×3 basketbal is een spannende mix van streetball en traditioneel 5-tegen-5 basketbal. Als Olympische sport biedt het een fantastische kans voor sporters die misschien niet doorbreken in het 5-tegen-5-formaat om hun eigen pad uit te stippelen en een carrière op te bouwen. Het vereist andere vaardigheden en kracht en het is snel. In tegenstelling tot een normale 5×5 wedstrijd waar je geen tweede wedstrijd op een dag speelt, speel je bij 3×3 vaak twee of drie wedstrijden. Dit format bevordert een sterke band met het publiek en de andere deelnemers, waardoor de waarden van het spel in een sneller tempo worden aangeleerd. Het is een kleinere ruimte met een unieke dynamiek, waardoor het ongelooflijk leuk is.
“Als ik een toverstaf had – en ik denk dat Johan Cruijff het daarmee eens zou zijn – zou ik alle sporten onder de 14 jaar maken zoals 3×3 basketbal of kleinschaligere sporten, om jonge spelers meer mogelijkheden te geven om iets uit te proberen en te leren”
Als ik een toverstaf had – en ik denk dat Johan Cruijff het daarmee eens zou zijn – zou ik alle sporten onder de 14 jaar maken zoals 3×3 of kleinschaligere sporten, om jonge spelers meer mogelijkheden te geven om iets uit te proberen en te leren. Naarmate ze groeien, kunnen ze dan beslissen of ze willen overstappen naar 5 tegen 5. Naar mijn mening is dat beter voor de ontwikkeling van de jeugd.
Het is erg aantrekkelijk en evolueert voortdurend als urban sport. Het verbindt verschillende sporten en culturen. In Nederland heeft 3×3 Unites bijvoorbeeld met succes breakdancing en 3×3 basketbal gecombineerd in afzonderlijke evenementen. Er ontstaan communities rond deze activiteiten. De Olympische Spelen in Parijs deze zomer zullen beschikken over een campus pal onder de Eiffeltoren, waar breakdance, skateboarden en 3×3 basketbal plaatsvinden. Zo kun je een levendig sportief-cultureel gebeuren in het hart van de stad neerzetten, zonder dat het veel overlast geeft voor de omgeving.
Hoe ben je precies betrokken bij 3×3 basketbal?
Ik onderzoek manieren om mijn ervaring en de expertise van initiatieven als 3×3 Unites te benutten, om relaties te creëren die voor iedereen voordelen oplevert. Op dit moment bevinden we ons in de ideefase en onderzoeken we mogelijke initiatieven. Naarmate we verder komen, hoop ik dat we deze gesprekken kunnen opvoeren en echt iets kunnen neerzetten.
Je bent ook geïnteresseerd in sport en technologie. Hoe ben je betrokken geraakt bij deze gebieden en welke rol spelen ze in je ambities?
Als ik begin met mijn ambities, zou ik zeggen dat het delen van ervaringen met de jongere generatie begint op het basketbalveld, maar het gaat veel verder dan dat. Ik doe aan mentorschap en help jonge ondernemers om hun bedrijf te laten groeien. Mijn reis in deze wereld begon met een mislukte start-up waarin ik in 2012 investeerde. Die ervaring heeft me veel geleerd over investeringen en innovatie in verschillende sectoren. Sinds 2018 ben ik steeds meer betrokken geraakt bij de sportindustrie en heb ik de digitale transformatie ervan op wereldwijde schaal geobserveerd. Momenteel zitten we in de ontwikkelingsfase. Het is een proces van relaties opbouwen en tegelijkertijd leren. Ik heb gemerkt dat Turkije op dit gebied een beetje achterloopt. Ik wil deel uitmaken van die transformatie, om digitale verandering in Turkije te stimuleren. Een van de redenen dat ik in Nederland ben, is dat het een uitstekende plek is om een fonds op te bouwen om start-ups in de EU en wereldwijd te ondersteunen.
Ik denk dat Johan Cruyff Institute je hier ook nuttige mogelijkheden zal bieden…
Absoluut. Het netwerk van Johan Cruyff Institute zelf is enorm nuttig, het brengt je in contact met mensen met een vergelijkbare achtergrond en waardevolle connecties, en de kennis die ik opdoe tijdens de sessies zal ongetwijfeld van pas komen.
En als laatste vraag, wat zie je voor de toekomst?
We zijn in oktober als gezin naar Amsterdam verhuisd, dus het was wennen, dingen uitzoeken en verschillende zaken regelen. Deze zomer willen we genieten van alles wat de stad te bieden heeft, terwijl we ook de projecten waar we aan hebben gewerkt en wat ik heb geleerd in de sportindustrie, in gang wil zetten. Ik ben vooral enthousiast over het opbouwen van relaties buiten het klaslokaal en over het netwerk dat ik het afgelopen jaar heb opgebouwd. Het is tijd om de vaardigheden die ik heb geleerd toe te passen en die connecties te versterken.
