Koen de Kort, voormalig profwielrenner en nu team support manager bij Trek Segafredo, is trots op het afronden van de Master in Sport Business Online en hoe de opleiding hem geholpen heeft in zijn huidige werk bij het fabrieksteam
Koen de Kort is nu anderhalf jaar de teamsupport-manager bij Trek Segafredo. Het fabrieksteam, waarvoor hij de laatste vijf jaar van zijn wielrencarrière reed, gaf hem deze verantwoordelijkheid, nadat een ernstig ongeval leidde tot de amputatie van drie vingers aan zijn rechterhand, waardoor hij eerder moest stoppen met het professionele wielrennen. Het is de eerste keer in haar bestaan dat Trek Segafredo een voormalig wielrenner in dienst heeft genomen voor de functie. “Vroeger werd alle leiding gedaan door mensen uit het bedrijfsleven. Ik had de stap misschien kunnen zetten zonder de kennis van de Master in Sport Business Online, maar ik denk ook dat het dan moeilijker geweest zou zijn om de baan te krijgen. Omdat Trek een groot bedrijf is, konden ze uit veel mensen kiezen om deze functie in te vullen”, aldus Koen.
De Nederlander heeft 17 jaar professionele wielrenervaring op het hoogste niveau en was aan het nadenken om te stoppen, toen hij een ernstig ongeval had. Hij was al bezig om ruimte te vinden in zijn veeleisende wedstrijdschema van Tours, Giro’s en Vueltas, om verder te komen in de Master in Sport Management. Het ongeluk was allerminst het afscheid waar hij van had gedroomd, maar het feit dat hij zijn toekomst op de rails had, maakte het ontwaken na de operatie iets minder traumatisch. “Het ongeluk was vreselijk. Het was mentaal heel zwaar, maar ik was me al aan het voorbereiden om te gaan stoppen met wielrennen. Ik had duidelijk dat ik het management in wilde, dus ik probeerde ook de juiste studie te vinden die me op weg zou helpen. En dit programma, de Master in Sport Management Online, was echt wat ik zocht. Het was zwaar, maar ik ben erg trots dat ik het heb gehaald”, zegt hij.
Direct na het in ontvangst nemen van zijn diploma tijdens de afstudeerceremonie, maakte Koen wat tijd vrij om over zijn studieervaringen bij ons te praten en zijn nieuwe baan.
Ver esta publicación en Instagram
Studeren is als de Tour de France, lange etapperondes met een enorme inzet van jouw kant. Hoe voel je je nu, na het succesvol behalen van de eindstreep?
Dat is echt een goed gevoel natuurlijk. Het is een beetje vergelijkbaar met het uitrijden erna. Er komt veel hard werk bij kijken, veel voorbereiding en het is niet altijd gemakkelijk om de finish te halen. En een paar keer denk je dat je het niet gaat halen, maar nu ik het gehaald heb, ben ik echt blij. Ik weet dat het me zal helpen in mijn toekomst. Dus ik ben heel blij dat ik dit in mijn zak heb en dat ik afgestudeerd ben.
Hoe was het met je teamgenoten en docenten, die je gedurende de rit op weg hielpen? Was er steun? Hoe vond je het om andere prof-sporters in je studiegroep te hebben?
Ik vond de steun geweldig. Ik ben er vrij zeker van dat het niet mogelijk zou zijn geweest zonder. Soms moest ik een paar maanden vrij nemen, omdat ik geen tijd of energie had om te studeren. Dan nam ik wat tijd op en daar was altijd veel begrip voor. Toen ik de studie weer oppakte, kostte het me meer tijd om het programma af te ronden, maar ik was echt vastbesloten om het te halen. En ik ben blij dat alle andere studenten en ook de studiecoaches en docenten, allemaal begrepen dat ik het heel graag wilde afmaken, maar dat het lastig was. Ze gaven me alle mogelijkheden om het te voltooien. En je andere vraag, over de studentengroep? Het was erg leuk om met andere sporters te studeren. Ik heb hele aardige mensen ontmoet. Ik heb er vriendschappen aan overgehouden, ik ben basketbal gaan kijken met één van de andere studenten en handbal op tv. Dus ja, het was een topervaring.
“Ik denk dat nodig is om als topsporter na te denken over wat er daarna gaat gebeuren; hoe moeilijk het ook lijkt, er is altijd tijd om te studeren, er is altijd tijd om je persoonlijk te ontwikkelen”
Zou je een duale carrière aanraden aan andere topsporters?
Ik denk dat het nodig is als topsporter om na te denken over wat er daarna gaat gebeuren. Er zijn zoveel sporters die gewoon heel erg gefocust zijn op de sportcarrière, en dat is logisch. Ik bedoel, het is lastig. Je moet veel moeite en tijd steken in je sport om je doelen te bereiken. Maar realiseer je dat het niet het einde is. Nadat je stopt met sporten, komt er meer. Je moet iets anders zoeken. Zelfs als je het financieel niet nodig hebt, heb je het gewoon nodig, om voldoening uit je leven te halen en er iets na te hebben. En hoe moeilijk het ook lijkt, je vindt altijd tijd om erbij te studeren, er is altijd tijd om je persoonlijk te ontwikkelen. Ik denk dat het heel, heel belangrijk is om daarover na te denken. Het heeft voor mij goed uitgepakt, toen ik het tijdens mijn laatste jaren wist te combineren en mijn carrière erna echt een vliegende start kon geven, die na het wielrennen en na de topsport voortduurt.
Helaas had je een jaar geleden een ernstig ongeval, waardoor je gedwongen werd met wielrennen te stoppen. Hoe kijk je nu terug op die dagen?
Het ongeval was natuurlijk verschrikkelijk. Het was heel lastig ermee om te gaan. Maar het was absoluut het juiste moment om met topsport te stoppen. Ik was er klaar voor. Ik was al in gesprek met het team om een managementrol te gaan vervullen, de functie die ik nu heb. Het was natuurlijk een moeilijk moment om op die manier met wielrennen te moeten stoppen, maar het was absoluut het juiste moment. Ik was klaar met het profwielrennen. Ik wist mentaal dat ik niet meer genoeg in topsport kon stoppen, wat ik in het verleden wél kon. Het was tijd om verder te kijken.
“Ik zag mijn loopbaan heel duidelijk voor me. Ik wist dat ik het management in wilde. De Master in Sport Management was wat ik zocht en ik denk dat het me ook heeft geholpen om deze baan te krijgen”
Denk je dat het feit dat je al studeerde, het stoppen met wielrenen, laten we zeggen, wat minder traumatisch maakte?
Jazeker. Ik zag mijn loopbaan heel duidelijk voor me. Ik wist wat ik wilde gaan doen. Natuurlijk liet ik wel een paar opties voor mezelf open, maar ik wist wel dat ik het management in wilde. En dit was ook de reden waarom ik een bijpassende studie zocht, die me daarmee op weg zou helpen. Deze studie, de Master in Sport Management Online, was wat ik zocht in een master en ik denk dat het me ook geholpen heeft om deze baan te krijgen. Dus, ik had het al uitgestippeld in mijn hoofd. En zoals ik al eerder zei, het was zwaar, maar het was iets dat ik echt graag wilde en ik ben blij dat ik het afgemaakt heb.
“Een normale studie zou veel moeilijker zijn geweest, maar het Johan Cruyff Institute, dat dit soort dingen echt faciliteert voor sporters, is iets dat een enorm verschil maakt”
Kan je ons wat meer vertellen over je rol als teamsupport-manager bij Trek-Segafredo?
Ik ben momenteel verantwoordelijk voor al het materiaal, dus het is in de praktijk een managementrol binnen het team. Het gaat om een fabrieksmerk, zij zijn de eigenaars van het team, dat wordt ingezet als een raceteam van de onderneming. Dus de nieuwe uitrusting, alle nieuwe fietsen, helmen, schoenen, wielen, noem maar op echt alles, hebben ze altijd getest met het team. Zo kan ik mijn ervaring als profwielrenner goed gebruiken, bij al het materiaal dat ik in het verleden gebruikte, en ook binnen mijn leidinggevende rol, om ervoor te zorgen dat alles goed getest wordt en goed ingevoerd wordt binnen het team en binnen het profwielrennen. Ik vind dat een interessant onderdeel ervan. Een ander aspect is om het team beter te laten presteren en betere ondersteuning aan het team te geven, zoals meer windtunneltesten te doen om betere tijdritpakken te ontwikkelen en een snellere uitrusting. Dat alles bij elkaar maakt het op dit moment een baan die perfect bij mij past.
“Ik kan mijn ervaring als profwielrenner goed gebruiken en al het materiaal dat ik in het verleden gebruikte in mijn huidige managmentrol, om ervoor te zorgen dat alles goed getest en ingevoerd wordt binnen het team”
Heb je het gevoel dat je beter voorbereid bent dankzij de studie?
Ik denk dat ik de stap anders ook had kunnen maken, maar het zou wel lastiger zijn geweest om de baan te krijgen, want Trek-Segafredo is een groot bedrijf. Ze konden uit veel mensen kiezen om deze functie in te vullen, maar voor het eerst hebben ze er een ex-profwielrenner voor uitgekozen. Daarvoor vulden ze het altijd in met mensen met een managementachtergrond. Dus in dat opzicht was het voor mij, denk ik, wel belangrijk om dit diploma te hebben om de baan te krijgen. Maar het heeft me inhoudelijk ook geholpen, bijvoorbeeld bij het opstellen van een budget en bij leiderschap, wat tijdens de studie ook aan bod kwam en wat me nu helpt in mijn baan.
“Bijvoorbeeld het opstellen van een budget en bij leiderschap, wat in de studie ook aan bod kwam en wat me nu helpt in mijn functie als teamsupportmanager bij Trek Segafredo”
Johan zei altijd: Niemand kan de sport beter dienen dan de sporters zelf, mensen met het hart van een sporter. Ben je het daarmee eens?
Natuurlijk. Bij mij werkte dat goed. Ik ben een grote fan van Johan. Ik had het genoegen hem een keer te ontmoeten, toen de Tour de France in Barcelona was. We eindigden die dag op Montjuïc, waar ik hem ontmoette. Dat vond ik een grote eer. Natuurlijk is hij voor mij als Nederlander een enorme held. Maar voor mij persoonlijk vooral, omdat ik geloof in wat hij te zeggen had. En dat zijn naam verbonden is aan deze studie, helpt ook echt. Voor professionele sporters en mensen die al in de sport werken, is het goed dat dit soort dingen bestaan, waar je het kan combineren. Bij een normale studie zou dat een stuk moeilijker zijn geweest, maar Johan Cruyff Institute, waar dit soort dingen voor sporters gefaciliteerd worden, maakt wat dat betreft een groot verschil.