In dit tweede deel van ons interview met Herman Kruis, High-Performance Director van Hockey India en voormalig manager van het Johan Cruyff College in Roosendaal, duiken we dieper in de essentie van coachen en talentontwikkeling
In deel 1 van dit interview met Herman Kruis, startten we onze conversatie over de essentie van coaching en het creëren van een omgeving, waar topsporters hun volledige potentieel kunnen ontwikkelen
Herman Kruis heeft jarenlange ervaring opgebouwd in het coachen van topsporters. Hij deelt zijn kennis van coaching en wat er nodig is om een omgeving te creëren waarin ieders talent tot z’n recht komt. Hij geeft daarnaast zijn visie op het herkennen van talent, het belang van de mentale kracht van sporters naast hun fysieke vaardigheden, en het complexe proces van het begeleiden van sporters bij de ontwikkeling van al hun talenten.
Herman Kruis’ benadering van coaching reikt veel verder dan het sportveld; het gaat erom een ondersteunend ecosysteem te creëren dat tegemoetkomt aan alle diverse behoeften van topsporters, het creëren van de juiste omgeving die hun welzijn en hun groei bevorderen. Hij geeft een verhelderende kijk op de parallel tussen talentontwikkeling in sport en onderwijs, het belang van individuele, op-maat-gemaakte begeleiding, en de rol van de coach bij het creëren van die gunstige omgeving voor de sporter. Bovendien gaat Herman Kruis in op de rol die mentaliteit speelt bij talentontwikkeling en gewenste toekomstige ontwikkelingen.
Tegen het einde van dit gesprek reflecteert Herman Kruis op zijn rol als ambassadeur van Cruyff Education en het academische gedachtegoed van Johan Cruijff, door te pleiten voor meer individuele begeleiding van jong talent en innovaties in coaching, in zowel sport als in onderwijs. We verdiepen ons in al deze thema’s en gaan verder in op de essentie van coachen volgens Herman Kruis.
Student-sporters, die hun sport met een studie aan Johan Cruyff College Roosendaal combineren, verlaten het pand.
Hoe definieer jij talent? En hoe bepaal je welk potentieel het beste ontwikkeld kan worden?
Om te beginnen wil ik Talent en Potentieel van elkaar onderscheiden. Dat zijn twee verschillende zaken. Talent begint zich doorgaans te openbaren vanaf 14 jaar, wanneer een speler tot z’n 16e zo’n twee jaar merkbaar beter is dan de rest betreffende kwaliteit en prestaties. Dat is het moment waarop je kan spreken van talent. Potentie omvat voor mij alles vóór 14 jaar, omdat er nog zo ontzettend veel kan veranderen.
“Talent begint zich doorgaans te openbaren vanaf 14 jaar, wanneer een speler tot z’n 16e zo’n twee jaar merkbaar beter is dan de rest”
Bij het identificeren van talent moeten we voorzichtig zijn met het beoordelen van fysieke aspecten. Ik richt me liever meer op de atletische, technische en tactische vaardigheden van een speler, naast de mentale kracht, want we moeten niet vergeten dat een speler van 16 jaar vaak nog volop in de groei is en fysiek soms wat onhandig kan zijn en dan misschien niet op het gewenste niveau presteert, maar zijn potentieel kan nog steeds enorm zijn. Dit is ook waar het onderscheid tussen talent en potentie duidelijk wordt: talent is een bewezen staat van uitmuntendheid op de gebieden die ik noemde, terwijl potentie de belofte van toekomstig succes vertegenwoordigt, die nog moet worden vervuld.
“We moeten voorzichtig zijn met het bestempelen van iemand als talent. Het is belangrijk dat kinderen plezier hebben in hun sport en dat we hen ondersteunen in hun eigen ontwikkeling, zonder de nadruk te leggen op winnen”
Ik vind overigens – en dat geldt voor India en Nederland en waar dan ook ter wereld – dat we voorzichtig moeten zijn om iemand als talent te bestempelen. Vaak heeft de omgeving, zoals verwachtingsvolle coaches of ouders, de neiging om snel te labelen, wat kan leiden tot onnodige druk op een talent dat nog volop in ontwikkeling is. Het is belangrijk dat we het proces van zelfontwikkeling koesteren, zodat een jonge sporter de kans krijgt om spelenderwijs te groeien, zonder te veel prestatiedruk. Het is belangrijk dat we kinderen laten genieten van hun sport en hen ondersteunen in hun eigen ontwikkeling, en geen nadruk leggen op winnen.
Geldt hetzelfde voor talentontwikkeling via studie?
Er zijn duidelijk parallellen. Laten we eerlijk zijn, jonge sporters kiezen voor het Johan Cruyff College omdat ze dan volop kunnen blijven sporten. De studie is voor hen veel minder belangrijk. Vaak zie je, dat als het goed gaat in hun sport, het ook goed gaat in hun studie. Dan zien we meestal een versnelde ontwikkeling.
“In het onderwijs moeten we ons nog meer bewust zijn van de enorme impact die sportblessures kunnen hebben op het mentale en academische welzijn van de sporter”
Maar wanneer een van de twee niet lekker loopt, kan dit studievertraging veroorzaken. In het onderwijs moeten we ons nog meer bewust zijn van de enorme impact die sportblessures kunnen hebben op het mentale en academische welzijn van sporters. In studiecoaching kunnen we ons nog meer en nog beter richten op het mentale welzijn van de sporter, in plaats van op studiesucces. Het uiteindelijke doel is om zowel de sportieve als academische ontwikkeling van de sporters te bevorderen, ook als een blessure voor vertraging zorgt in het studietraject.
Hoe ga je om met al die uiteenlopende behoeften van sporters?
Het omgaan met de verschillen tussen sporters in hun ontwikkelingsproces is van essentieel belang voor hun succes. Bij het Johan Cruyff College erkennen we dat elke individu uniek is en daarom leveren we maatwerk aan elke studerende sporter: zo’n 200 verschillende studietrajecten, één voor elke sporter, dat is de juiste aanpak.
“De competenties van topsporters omvatten niet alleen de fysieke vaardigheden, maar ook andere aspecten zoals het herkennen en aangeven van grensoverschrijdend gedrag, het leren om planmatig te werken en het ontwikkelen van mentale veerkracht”
In de sportieve ontwikkeling zijn de behoeften ook divers. Het ontwikkelingstraject van een turnster begint eerder dan dat van een hockeyster. Het is belangrijk dat we als coaches en studiebegeleiders de tijd nemen om elke sporter individueel te begeleiden en te ondersteunen bij het ontwikkelen van alle competenties die essentieel zijn voor hun sportloopbaan. Het NOC*NSF heeft er 14 gedefinieerd. Dat omvat niet alleen de fysieke vaardigheden, maar ook aspecten zoals het herkennen en aangeven van grensoverschrijdend gedrag, het leren om planmatig te werken en het ontwikkelen van mentale veerkracht.
“Voor ons staat de sporter centraal in de driehoek familie/vrienden, sportbond/club en onderwijs. Open communicatie tussen de partijen is cruciaal”
Het aanleren van deze competenties kost tijd en toewijding en het is belangrijk om dat proces op maat aan elke individuele sporter aan te passen. In de coaching cursussen voor Hockey India behandelen we daarom die 14 competenties voor topsporters ook heel uitvoerig, waardoor sporters worden uitgerust met alle vaardigheden die ze nodig hebben om te gedijen in hun sport en daarbuiten. Daarbij is het nodig om ook de omgeving van de sporter te betrekken bij hun ontwikkeling. Voor ons staat de sporter centraal in de driehoek familie/vrienden, sportbond/club en onderwijs. Open communicatie tussen de partijen is cruciaal, ook als ze ouder zijn dan 18 jaar, omdat de ouders ook dan natuurlijk nog een grote invloed kunnen hebben op het leven van de sporters.
Herman Kruis (links) als supervisor van een FIH coaching cursus in Bhubaneswar in India, met FIH opleiders (in de groene shirts) en tophockeyster Rani Rampal (in het rood), die de cursus volgde op niveau 3.
Hoe ga je als coach om met de omgeving van de sporter?
Ik vind open communicatie belangrijk, zowel met de sporter, als met de ouders en andere betrokkenen. Daar is het hebben van een goed netwerk in de sport ook belangrijk voor, want als coach of manager kan je een bredere rol spelen in het ondersteunen van sporters buiten hun sport of opleiding. Het gaat erom de sporter te helpen beslissingen te nemen die passen bij hun ontwikkeling. Dit bereik je vooral door middel van eerlijk en open te zijn en het aanmoedigen van zelfbewustzijn en zelfreflectie. Soms kan het ook nodig zijn hen te helpen om moeilijke gesprekken te voeren, bijvoorbeeld als een sporter geen plezier meer beleeft aan topsport. Het is dan belangrijk om de sporter te begeleiden en hen bewust te maken van hun motivatie en obstakels. De beslissing zelf moet uiteraard bij henzelf liggen.
Hoe coach je sporters bij tegenslagen en verlies?
Thalita de Jong in 2012, toen ze haar wielrenloopbaan combineerde met haar opleiding aan het Johan Cruyff College.
Omgaan met tegenslagen en verlies is een onvermijdelijk aspect van het sportersbestaan. Ermee omgaan kan heel lastig zijn, maar ook van onschatbare waarde. Een treffend voorbeeld vind ik het verhaal van wielrenster Thalita de Jong, die tijdens haar studie aan het Johan Cruyff College geconfronteerd werd met het missen van het NK en WK.
Ze kwam bij me om haar woede en frustratie te uiten en daarna keken we samen naar de beelden van haar race. Ik vroeg haar om 10 punten op te schrijven hoe ze zich zou willen verbeteren. Het proces van zelfreflectie hielp haar om zich te herpakken. Maar kort daarna viel ze en moest ze herstellen van een blessure. Ze wilde toen 14 dagen vrij, die ze kreeg onder de voorwaarde dat ze met een plan terug zou komen. Dat leverde gemopper op van sommige docenten, maar het lukte haar en het bleek een keerpunt te zijn in haar sportloopbaan. Een half jaar later werd ze wereldkampioen veldrijden en toen was iedereen trots.
“In het onderwijs moeten we elke dag bereid zijn om te luisteren naar de behoeften van studerende sporters, om hen te ondersteunen bij het vinden van oplossingen die passen bij hun situatie. We moeten wegblijven van de vaste regels”
Ik gebruik dit voorbeeld om het belang te illustreren van flexibiliteit en individueel maatwerk in de begeleiding van de sporter. In het onderwijs moeten we elke dag bereid zijn om te luisteren naar de behoeften van studerende sporters, om hen te ondersteunen bij het vinden van oplossingen die passen bij hun situatie. We moeten wegblijven van de vaste regels en bereid zijn om te innoveren en creatief te organiseren, zodat we écht kunnen voldoen aan hun behoeften op sport- en studiegebied, ook als dat bijvoorbeeld betekent dat ze een opleiding volledig online willen volgen. Daar kunnen we nog veel winnen!
Welke rol speelt de mentaliteit bij talentontwikkeling? Wat is de rol van de coach?
Een winnaarsmentaliteit is een detail, maar van enorme waarde! Het geeft niet alleen het vertrouwen om fysiek en technisch goed te presteren, maar beïnvloedt ook de dynamiek binnen het team. Verschillende spelers hebben niet alleen verschillende talenten, maar ook verschillende persoonlijkheden, en het is aan de coach om deze diversiteit te benutten en te sturen. Creatieve spelers zijn belangrijk voor het vinden van oplossingen. Groepsgerichte spelers houden het team bij elkaar. Analytische spelers bieden strategische inzichten. De coach moet dat beheren en ervoor zorgen dat iedereen begrijpt wat er van hen wordt verwacht en dat ze dat ook van elkaar weten.
“Niet alleen de coach, maar ook de spelers dienen elkaar aan te kunnen spreken op gedrag. Zo kan iedereen elkaar helpen om de afspraken na te leven en ontstaat er een gezamenlijke verantwoordelijkheid, een teamgeest met een winnaarsmentaliteit die bijdraagt aan succes”
Dat begint met te definiëren wat ‘je best doen’ betekent voor elke speler in het team. Dat voorkomt misverstanden en zorgt ervoor dat iedereen duidelijke doelen nastreeft. Door vooraf open gesprekken te voeren en afspraken te maken, kan de coach de juiste mentaliteit bevorderen en het team op één lijn brengen. Het implementeren van bepaalde regels die je samen afspreekt, zoals de ‘5-seconden regel’, waarbij het team binnen 5 seconden de bal probeert te heroveren na balverlies, kan ook helpen om de mentaliteit te versterken. Belangrijk is dat niet alleen de coach, maar ook de spelers elkaar kunnen aanspreken op gedrag. Zo kan iedereen elkaar helpen om de afspraken na te leven en ontstaat er een gezamenlijke verantwoordelijkheid, een teamgeest met een winnaarsmentaliteit die bijdraagt aan succes, ook op lange termijn.
Hoe zie jij de toekomst van talentontwikkeling?
De toekomst van talentontwikkeling vraagt om een nog verdere verschuiving van prestatiegericht naar procesmatig gericht denken. Het is essentieel dat sporters niet te vroeg worden beoordeeld op prestaties, maar dat de focus ligt op het ontwikkelen van brede vaardigheden en het behouden van plezier in sport. Dit vereist een nauwere betrokkenheid van coaches in het proces van de sporter, waarbij bijvoorbeeld aantrekkelijke en gevarieerde spelvormen en plezier centraal staan.
“De toekomst van talentontwikkeling vraagt om een nog verdere verschuiving van prestatiegericht naar procesmatig-gericht denken”
In onderwijs is dat ook belangrijk! Studenten moeten nog meer individueel benaderd en geholpen worden wanneer ze vastlopen, in plaats van hen onder druk te zetten om studieresultaten te behalen. Ik zou graag zien dat we allemaal de 14 regels van Johan Cruijff, die bij het Johan Cruyff College aan de muur hangen, als kernwaarden zien, om vervolgens onderling te discussiëren wat elke kernwaarde dan precies voor jou betekent. Open discussies over waarden als respect en diversiteit zijn goed, want zo ontstaat zelfbewustzijn en onderling begrip en cohesie binnen de groep.
Je blijft betrokken als ambassadeur van Cruyff Education. Hoe wil jij die rol invullen?
Als ambassadeur van het Johan Cruyff College en Cruyff Education als geheel, zal ik mijzelf blijven inzetten om jonge talenten te steunen waar ik kan. Ik zal sporters stimuleren zich aan te melden voor een opleiding.
“We moeten een verandering teweegbrengen in de benadering van sport, met een grotere focus op het proces. We moeten ook het belang benadrukken van het laten ontdekken door de sporter zelf”
En ik zal iedereen aanmoedigen om het vak van coaching te blijven vernieuwen, zowel in de sport als in het onderwijs, door nog meer te gaan denken vanuit de sporter en de student zelf. Ik vind dat we een verandering teweeg moeten brengen in de benadering van sport, met een grotere focus op het proces. We moeten ook het belang benadrukken van het laten ontdekken door de sporter zelf, in plaats van hen simpelweg te vertellen wat ze moeten doen, want dat zal hun ontwikkeling veel meer ten goede komen.
